کتاب
اگر علاقه‌مند ادبیات پلیسی و رُمان‌های جنایی هستید و کتاب‌های سیاه انتشارات طرح نو و سری کتاب‌های پلیسی قطع پالتویی انتشارات هرمس را قبلن خوانده‌اید، خبرهای خوبی برای‌تان دارم. انتشارات مُروارید –که با کتاب‌های شعرش، معرف حضورتان هست- پنج رُمان پلیسی جدید، منتشر کرده. سه کتاب ارژینال از ژرژ سیمنون و کمیسر مگره‌ی دوست داشتنی به نام‌های «سایه بازی»، «دیوانه‌ای در شهر» و «مشتری شنبه‌ها» و همین‌طور دو کتاب غیر ارژینال که شرلوک هلمز افسانه‌ای، شخصیت اصلی‌شان است به نام‌های «ماجرای جدید شرلوک هلمز» و «شرلوک هلمز در محلول هفت درصدی». کتاب‌های هلمز از این جهت غیر ارژینال هستند که سر آرتور کانن دویل نویسنده‌شان نیست و افرادی دیگر، همان هُلمز افسانه‌ای را دوباره زنده کرده‌اند. با وجود این، هر پنج کتاب خواندنی هستند و عیشی برای علاقه‌مندان رمان‌های کلاسیک پلیسی فراهم کرده‌اند.
مجله
احیانن هر مجله‌خوان ایرانی، با «شهروند امروز» و «مهرنامه»، آشنایی دارد و احتمالن «نافه» را هم می‌شناسد. حالا، همان گروهی که بخش‌های ادبی/هنری/سینمایی «شهروند امروز» و «مهرنامه» را تهیه می‌کردند و پیش از این «نافه» را می‌گرداندند، مجله‌ی جدیدی منتشر می‌کنند به اسم «تجربه». مجله‌ی جدید، همان طرح ِ جلد آشنای دور قرمز را دارد. پر از مطالب خواندنی سینمایی و ادبی و هنری‌ست و می‌تواند خوراک مناسبی برای یک ماه مجله‌خوان‌های ایرانی فراهم کند.
فیلم
علاوه بر فیلم‌هایی که جایزه می‌گیرند و معروف‌تر می‌شوند، همیشه فیلم‌هایی هم هستند که کمی مهجورتر می‌مانند و چه بسا، از دسته‌ی قبلی بهتر هم باشند. از جمله‌ی این فیلم‌های امسال، «ولنتاین غم‌گین»، «کارلوس» و «یک سال دیگر» هستند.
«ولنتاین غم‌گین» یک داستان عاشقانه‌ی بسیار تلخ است که شاید از فرط غم‌ناک بودن هر کسی نتواند تحمل‌اش کند. با این حال، فیلم چه از لحاظ سینمایی و فرم‌اش، و چه از لحاظ احساسی، بسیار کامل است.
فیلم بعدی، یا شاید درست‌تر باشد بگویم سریال بعدی، «کارلوس» است. مجموعه‌ی سه فیلم ِ تقریبن دو ساعته، که برای شبکه‌ی تلویزیونی «کانال پلو» فرانسه، تهیه شده. فیلم داستان اوج و فرود تروریست ِ مطرح دوران جنگ سرد، یعنی کارلوس را روایت می‌کند. کسی که با اندیشه‌های به اصطلاح انقلابی‌اش، باعث و بانی قتل بسیاری از مردم بی‌گناه شد. علاوه بر این‌ها و جُدای درام هیجان‌انگیزش، دیدن رابطه‌ی کارلوس با کشورهای عربی که این روزها درگیر انقلاب هستند، می‌تواند نشانه‌های جالبی برای تحلیل به ما بدهد.
فیلم آخر، فیلم جدید مایک لی انگلیسی‌ست. «یک سال دیگر» که از جهاتی به «رازها و دروغ‌ها»، شاهکار قبلی مایک لی بسیار شبیه‌ست، یک داستان امروزی از آدم‌های تنها و مشکل دار اطراف ما می‌تواند باشد. فیلمی با جزئیات فراوان و بسیار باورپذیر.
وب‌لاگ
این یکی، پیش‌نهادی شخصی‌ست. وب‌لاگی به تازه‌گی ساخته‌ام که در آن عکس‌هایی را که می‌گیرم در آن می‌گذارم. به نوعی، فوتوبلاگ شخصی من است. این لینک‌اش: Captured in a Frame
البته چون وب‌لاگ در دامنه‌ی بلاگ اسپات ثبت شده و این دامنه برای کسانی که در ایران هستند مسدود شُده، می‌بایست به نحوی از سد گذشت! البته اگر دوست داشته باشید و اهل گوگل‌ریدر باشید، بدون هیچ دردسری، می‌توانید فیدش را به گودرتان اضافه کنید. خوش‌حال می شوم به آن سر بزنید.
پی‌نوشت: توی نشریه‌ی «تجربه»، من هم یادداشتی درباره‌ی فیلم «قوی سیاه» که بسیار دوست‌اش دارم، نوشته‌ام. بیش‌تر خوش‌حال می‌شوم که آن را هم بخوانید.
اگر علاقه‌مند ادبیات پلیسی و رُمان‌های جنایی هستید و کتاب‌های سیاه انتشارات طرح نو و سری کتاب‌های پلیسی قطع پالتویی انتشارات هرمس را قبلن خوانده‌اید، خبرهای خوبی برای‌تان دارم. انتشارات مُروارید –که با کتاب‌های شعرش، معرف حضورتان هست- پنج رُمان پلیسی جدید، منتشر کرده. سه کتاب ارژینال از ژرژ سیمنون و کمیسر مگره‌ی دوست داشتنی به نام‌های «سایه بازی»، «دیوانه‌ای در شهر» و «مشتری شنبه‌ها» و همین‌طور دو کتاب غیر ارژینال که شرلوک هلمز افسانه‌ای، شخصیت اصلی‌شان است به نام‌های «ماجرای جدید شرلوک هلمز» و «شرلوک هلمز در محلول هفت درصدی». کتاب‌های هلمز از این جهت غیر ارژینال هستند که سر آرتور کانن دویل نویسنده‌شان نیست و افرادی دیگر، همان هُلمز افسانه‌ای را دوباره زنده کرده‌اند. با وجود این، هر پنج کتاب خواندنی هستند و عیشی برای علاقه‌مندان رمان‌های کلاسیک پلیسی فراهم کرده‌اند.
مجله
احیانن هر مجله‌خوان ایرانی، با «شهروند امروز» و «مهرنامه»، آشنایی دارد و احتمالن «نافه» را هم می‌شناسد. حالا، همان گروهی که بخش‌های ادبی/هنری/سینمایی «شهروند امروز» و «مهرنامه» را تهیه می‌کردند و پیش از این «نافه» را می‌گرداندند، مجله‌ی جدیدی منتشر می‌کنند به اسم «تجربه». مجله‌ی جدید، همان طرح ِ جلد آشنای دور قرمز را دارد. پر از مطالب خواندنی سینمایی و ادبی و هنری‌ست و می‌تواند خوراک مناسبی برای یک ماه مجله‌خوان‌های ایرانی فراهم کند.
فیلم
علاوه بر فیلم‌هایی که جایزه می‌گیرند و معروف‌تر می‌شوند، همیشه فیلم‌هایی هم هستند که کمی مهجورتر می‌مانند و چه بسا، از دسته‌ی قبلی بهتر هم باشند. از جمله‌ی این فیلم‌های امسال، «ولنتاین غم‌گین»، «کارلوس» و «یک سال دیگر» هستند.
«ولنتاین غم‌گین» یک داستان عاشقانه‌ی بسیار تلخ است که شاید از فرط غم‌ناک بودن هر کسی نتواند تحمل‌اش کند. با این حال، فیلم چه از لحاظ سینمایی و فرم‌اش، و چه از لحاظ احساسی، بسیار کامل است.
فیلم بعدی، یا شاید درست‌تر باشد بگویم سریال بعدی، «کارلوس» است. مجموعه‌ی سه فیلم ِ تقریبن دو ساعته، که برای شبکه‌ی تلویزیونی «کانال پلو» فرانسه، تهیه شده. فیلم داستان اوج و فرود تروریست ِ مطرح دوران جنگ سرد، یعنی کارلوس را روایت می‌کند. کسی که با اندیشه‌های به اصطلاح انقلابی‌اش، باعث و بانی قتل بسیاری از مردم بی‌گناه شد. علاوه بر این‌ها و جُدای درام هیجان‌انگیزش، دیدن رابطه‌ی کارلوس با کشورهای عربی که این روزها درگیر انقلاب هستند، می‌تواند نشانه‌های جالبی برای تحلیل به ما بدهد.
فیلم آخر، فیلم جدید مایک لی انگلیسی‌ست. «یک سال دیگر» که از جهاتی به «رازها و دروغ‌ها»، شاهکار قبلی مایک لی بسیار شبیه‌ست، یک داستان امروزی از آدم‌های تنها و مشکل دار اطراف ما می‌تواند باشد. فیلمی با جزئیات فراوان و بسیار باورپذیر.
وب‌لاگ
این یکی، پیش‌نهادی شخصی‌ست. وب‌لاگی به تازه‌گی ساخته‌ام که در آن عکس‌هایی را که می‌گیرم در آن می‌گذارم. به نوعی، فوتوبلاگ شخصی من است. این لینک‌اش: Captured in a Frame
البته چون وب‌لاگ در دامنه‌ی بلاگ اسپات ثبت شده و این دامنه برای کسانی که در ایران هستند مسدود شُده، می‌بایست به نحوی از سد گذشت! البته اگر دوست داشته باشید و اهل گوگل‌ریدر باشید، بدون هیچ دردسری، می‌توانید فیدش را به گودرتان اضافه کنید. خوش‌حال می شوم به آن سر بزنید.
پی‌نوشت: توی نشریه‌ی «تجربه»، من هم یادداشتی درباره‌ی فیلم «قوی سیاه» که بسیار دوست‌اش دارم، نوشته‌ام. بیش‌تر خوش‌حال می‌شوم که آن را هم بخوانید.